Rozdział 17

A little tiny scene xd No ale no: Rozdział zawiera sceny erotyczne, czytasz na własną odpowiedzialność.

Uśmiechnął się i mrucząc cicho całował moje wrażliwe miejsce za uchem. Zawisł nade mną tak, że spokojnie mogłam podziwiać jego piękne ciało, naprężające się mięśnie i bawić się jego wisiorkiem, który zawsze nosił. Temperatura w sypialni podniosła się znacznie, wszędzie w powietrzu zawieszona była gorąca, namiętna atmosfera. Głód w jego spojrzeniu świadczył o tym, że nie tylko ja tego tak bardzo pragnęłam.
- Marzę, by zerwać z ciebie te ubrania i... - wymruczał i delikatnie dotknął wargami moich ust.
- Teraz masz szansę to zrobić. Pozwalam ci dzisiaj na wszystko. - mój głos też był już bardzo zmieniony od pożądania i podniecenia.
Jęknął gdy przejechałam ręką po jego podbrzuszu.
- Pragnę cię tak mocno, że nawet nie masz pojęcia.
Znowu złożył na moich ustach pocałunek, ale tym razem mocniejszy i bardziej zaborczy.
Dotykał mnie delikatnie, pieścił czule jednocześnie drażniąc mnie, bo chciałam więcej, intensywniej.
Gwałtownie wciągnęłam powietrze gdy wsunął palce pod satynowy materiał stanika. Cały czas patrzył mi się w oczy. Jego wzrok był gorący.
- Mogę zrobić wszystko? - spytał podkreślając ostatnie słowo.
Pokiwałam głową i od razu po tym poczułam jego palce w sobie, gwałtownie rozprowadzające ciepło po moim ciele.
- Podoba ci się? - przygryzł moją wargę i przyspieszając ruchy dołączył kolejny palec.
Głośny jęk wydarł się z moich ust.
Zaśmiał się cicho.
- Mam przestać?
Pokręciłam głową i pociągnęłam go za włosy do pocałunku.
- Spójrz na mnie.
Dopiero teraz zorientowałam się że zacisnęłam oczy. Mój oddech przyspieszył.
Ujęłam w dłonie jego członka i w tym samym momencie jego władcza postawa zniknęła, ustępując jego jękom i mruknięciom.
Sięgnął po moje ręce i uniósł je nad moją głowę, zamykając nadgarstki w uścisku jednej ręki.
- Tobie ma być dobrze. - wyszczerzył się i wolną ręką zaczął obrysowywać linię dekoltu.
Pochylił się nade mną i zaczął całować moje podbrzusze, jakby chciał wyczuć rosnące dziecko.
- Nie oddam go, ale o tym porozmawiamy później. - wyszeptał i odwracając moją uwagę dmuchnął gorącym powietrzem między moje nogi.
- Nie drażnij się ze mną. - warknęłam i pociągnęłam go za włosy. Zrozumiał o co mi chodzi i zawisł nade mną.
A potem zgraliśmy się w gwałtownych ruchach ciała, jękach i zapewnieniach miłości.


- Jejku, jak ja cię dawno nie widziałam! - Keira rzuciła mi się już w drzwiach na szyję. Uśmiechnęłam się i poklepałam ją po plecach.
Potem przywitałam się z Zayn'em. Nasze relacje trochę się polepszyły, ale jeszcze nie było tak jak dawniej.
- Jak tam w świecie? Jesteś od tych podróży mądrzejszy stary? - zaśmiał się Harry zwracając się do Zayn'a.
- A żebyś wiedział! - zachichotał czochrając go po włosach. - Podpisałem taki kontrakt, że padniesz!
- Może ich zostawmy i pójdziemy na taras? - uśmiechnęłam się do przyjaciółki.
- Płaszcz! - usłyszałam krzyk Harry'ego który chyba drugim uchem podsłuchiwał naszą rozmowę.
Przewróciłam oczami i sięgnęłam po sweter, jak zwykle mu na przekór.
Pokręcił głową i się uśmiechnął, ukazując te cudowne dołeczki.
- No to opowiadaj! - odparłam od razu gdy przymknęłam za nami tarasowe drzwi.
Uśmiechnęła się, a ja już wiedziałam o co chodzi.
- Wiedziałam! - zapiszczałam i rzuciłam się jej na szyję. - Od kiedy?
- Tydzień. - wyszczerzyła się.
- Jejku no nareszcie, myślałam że się nigdy nie pozbiera. No ale ostatecznie jestem z niego dumna. - zaśmiałam się. - A Hiszpania?
- Magiczna, musicie pojechać tam z Harry'm! Może w ogóle gdzieś wyjechać. Wyrwałam się na jakiś czas z Londynu i teraz znacznie lepiej się czuję. - uśmiechnęła się.
- Czy ja wiem. - wzruszyłam ramionami. - Z resztą ty i Zayn, to przy nas młodzi, nastoletni kochankowie jeśli chodzi o staż. Harry już nie jest taki jak Zayn.
- Przesadzasz! - zaśmiała się. - W ogóle, ile już jesteście razem?
- O jejku... - zamyśliłam się. - Chyba już... coś koło dwóch lat.
- No to jeszcze starym małżeństwem nie jesteście.
Uśmiechnęłam się.
- No właśnie, mów co u was! - usiadła na leżaku.
- Ym... mokre. - wskazałam na materiał, na którym siedziała starając się nie śmiać.
Poderwała się jak oparzona.
- Dlaczego nie powiedziałaś? - zaczęła się śmiać sama z siebie.
- Nie zdążyłam! No ale weź, to chyba jasne że leżaki są mokre, jak przed chwilą padał deszcz.
- Ja nie myślę, mi trzeba mówić. - zachichotała. - I mów co u was, bo znowu temat się zmienił.
- No tak, no... bo my, tak jakby wiesz...
Zrobiła śmieszną minę i patrzyła się na mnie pytająco.
- Jestem w ciąży. - powiedziałam szybko, a widząc jak na jej twarzy pojawia się ogromny uśmiech i chce już coś krzyknąć dodałam: - ale oddajemy dziecko do adopcji.
Zapadła cisza. Keira usiadła z powrotem na mokrym leżaku i spojrzała się gdzieś daleko.
- Ale dlaczego?
- Nie damy sobie rady.
- Wiesz, że jako przyjaciółka mam prawo wybijać ci z głowy idiotyczne pomysły?
Prychnęłam i odwróciłam się w stronę ogrodu. Zawsze uspokajało mnie to, jak kołyszą się na wietrze delikatne gałązki świerków w małym lasku.
- A co  na to Harry?
- Nie wiem. - odpowiedziałam szczerze. - Stwierdził, że nie będzie mi narzucał własnego zdania.
- Typowy facet. - mruknęła. - Więc dlaczego podjęłaś taką decyzję?
- Nie jestem w stanie zapewnić mu dobrych warunków.
- Ami, mieszkasz w pałacu, a ojciec dziecka jest milionerem. - zaśmiała się kpiąco.
- Ojciec dziecka, a nie ja.
- No ale przecież chyba Harry nie zrobił rozdzielności majątkowej?
- Nie. - zaprzeczyłam. - Ale głupio mi korzystać z jego pieniędzy.
- Daj spokój. - westchnęła. - I chcesz tak przez całe życie? Amelie, z takim podejściem, to mieszkasz w tym domu i korzystasz z wody za którą on płaci. Nie sądzisz, że to przegięcie?
Westchnęłam.
- Nie chcę żeby wydawał na mnie pieniądze. Z resztą to nie tylko o to chodzi. Po prostu będzie lepiej temu dziecku u kogoś innego.
- Żartujesz sobie, prawda? Dziecku zawsze jest najlepiej z rodzicami, ono wyczuwa zapach matki... no kurde, Ami... noworodek poznaje matkę, ja... - westchnęła. - Ja uważam, że to głupi pomysł.
- Wiem, ale nie mam wyjścia.
Wstała i podeszła do mnie.
- Chociaż się zastanów, dobrze? - przytuliła mnie. Pokiwałam głową.
- Tu jesteście! - na taras wszedł Harry. - Chodźcie do salonu na jakieś winko. - spojrzał na mnie i szeroko się uśmiechnął. - I soczek. - dodał.
Zaśmiałam się i pokręciłam głową.
Cmoknął mnie w policzek i położył rękę w dole moich pleców.
Zayn czekał w salonie nalewając wina do kieliszków. I soku, do szklanki przy moim miejscu. Wspaniale.
Wieczór upłynął w bardzo wesołej atmosferze.


Wyszłam z łazienki. Harry leżał już na łóżku i przeglądał laptopa.
- Mama już wróciła? - spytałam sięgając po szczotkę, żeby rozczesać mokre włosy.
Pokiwał głową nie odrywając wzroku od ekranu. Oczy mu się dziwnie błyszczały.
- Harry?
Żadnej reakcji.
Zmarszczyłam brwi i podeszłam do niego.
Musnęłam palcami jego policzek tak, żeby na mnie spojrzał.
- Lekarz przysłał mi zdjęcia z USG. - wychrypiał.
Wzięłam od niego laptopa.
Mnóstwo zdjęć.
Za dużo.
Zamrugałam szybko żeby odgonić łzy.
Nie były wyraźne, a dziecko to okrągły kształt z małymi uwypukleniami, które prawdopodobnie były rączkami i nóżkami. W środku widoczne było to, co pokazywał lekarz, to, co najbardziej mnie poruszyło. Serduszko.
Westchnęłam i oddałam mu komputer. Czułam na sobie jego spojrzenie.
Pokręciłam głową wiedząc o co mu chodzi.
Wstał i przycisnął mnie plecami do swojego torsu. Położył dłonie na brzuchu, i zaczął go pieścić.
Składał drobne pocałunki na mojej szyi, odchyliłam do tyłu głowę żeby spotkać jego usta.
- Nie chcę go oddawać. - wyszeptał mi do ucha. - Moje.
______________________
Muszę powiedzieć, że jestem z Was mega dumna.
11 komentarzy pod poprzednim rozdziałem!
No nareszcie!
Potwierdzacie troszkę moją teorię, że jednak bez małego szantażu większość osób nie skomentuje(nie wszyscy, kojarzę nicki tych, którzy są zawsze, i będzie za to uroczysta nagroda jak przyjdzie czas na rzewne, ogromne podziękowania i podsumowania, czyli na końcu 3 części :D ) .
Dzisiaj była premiera WWA!
Kto był?
Ja przez cały film śmiałam się, płakałam, skakałam hahah cała sala kinowa, czyli dokładnie 542 osoby śpiewały, na Little Things telefony jako latarki hahaha :D
A wasze wrażenia? ;)

min. 10 komentarzy - następny rozdział